Camera obscura – 1974

Zasadę camera obscury wykorzystano do projekcji obrazów ruchu ulicznego na wewnętrznych ścianach i suficie Galerii Repassage. «Camera obscura» pozwalała publiczności na swobodne przechodzenie z rzeczywistości w jej obraz. Oto ruch uliczny Krakowskiego Przedmieście przekształcał się w czarno-biały film w odwróconej optyce.  Aby pokazać to działanie szerszej publiczności warszawskiej zbudowano ze skai sześcian o bokach 3 m x 3 m x 3 m i o ścianach białych wewnątrz i czarnych na zewnątrz.  Wersje tą pokazaliśmy w czasie akcji Repassage miejski. W zamiarze była onakonfrontacją artystów z ludźmi ulic i parków miejskich. Skończyło się jednak na konfrontacji z władzą, która ograniczyła działania artystów do terenów uniwersyteckich. Wysłała ona również liczną grupę uzbrojonych tajniaków do pilnowania artystów. To ujawnienie policyjnej kontroli nad sztuką zawdzięczaliśmy panu Kępie, wówczas partyjnemu rządcy Warszawy. Dokonało się też wskazanie , że oto nie tylko w elitarnych salonach znajdują się nasi rozmówcy, lecz także na ulicy, w parkach i na przystankach autobusów. Zaś nasi przyjaciele, którzy do tej pory żyli w błogim przekonaniu o wolności sztuki w naszym kraju, napotkali teraz tej wolności granice. Granice szczelnie zamknięte wokół elity. Każdy jej członek mógł z tej wolności korzystać tak długo, jak długo pozostawał w izolacji od profanów.  W odpowiedzi na zakaz władz partyjnych ograniczających «Repassage Miejski» – do terenu uniwersytetu, «Camera obscura» odwrócono jak skarpetkę na lewą stronę i na wejściu do niej  powieszono kłódkę.

© Elżbieta Dembińska-Cieślar

 

 

SUR LE MÊME THÈME                          NA TEN SAM TEMAT