Elżbieta i Emil Cieślar – prace wspólne

1973 / 1978 –  Galeria Repassage –Razem prowadzą Galerię Repassage. Jest ona jednym z istotnych ich dokonań w Polsce. « Trzy okna dawały nam bezpośredni kontakt z przechodniami i ludźmi oczekującymi na liczne autobusy przystające tuż przy oknach Galerii. Bezpośrednie sąsiedztwo Uniwersytetu i Akademii Sztuk Pięknych powodowało, że publiczność Galerii stanowili studenci i profesorowie tych obu uczelni. Do niej też należeli przechodnie deptaka jakim jest ulica Krakowskie Przedmieści».

(zobacz stronę…)

ale przede wszystkim zobacz:  Galeria «0» 1971 – 1972 Galeria Repassage 1973 – 1978

Uniwersyteckie środowisko artystyczne stanowiące publiczność Galerii Repassage było jednym z najważniejszych w ruchu kontrkultury i neoawangardy polskiej lat siedemdziesiątych.

Przejęcie prowadzenia Galerii Repassage w Warszawie w 1973 roku pozwoliło Cieślarom na prezentowanie w niej także ich własnych działań artystycznych.

1973 « Słoń» – Jedną z pierwszych ich prac pokazanych w Galerii Repassage była rzeźba głowy  Słonia  wykonana w różowym brystolu.(zobacz stronę…).

Jednakże już rok wcześniej w tym samym lokalu przy Krakowskim Przedmieściu 24 (wejście z bramy – dziś księgarnia Liberia) przedstawili dwa inne działania artystyczne. Bowiem właśnie tam Paweł Freisler prowadził Galerię «0» i zorganizował w niej w czerwcu 1972 «Czyszczenie sztuki». Na tą akcję zaprosił z całej Polski artystów niezależnych od władz.  Elżbieta i Emil byli wśród artystów zaproszonych przez Pawła Freislera do udziału  i pokazali na Tej dwudniowej akcji:

1972 czerwiec – «Kalejdoskop czyli popatrz przez rurę»    (zobacz stronę…).

1972 listopad–  «Wykroje krawieckie» –  w tejże galerii « 0 » Cieślarowie przedstawili instalację szesnastu stroi  z pakowego papieru   (zobacz stronę…).

1974  « Labirynt» – Instalacja « nieprzebytych korytarzy » Labiryntu w Galerii Repassage. (W kolekcji Fundacji Egit)  (zobacz stronę…) 

Słowo i pojęcie «labirynt» towarzyszy Cieślarom od czasu pieluszek najmłodszego ich dziecka suszących się na gałęziach sosen w Międzylesiu. I tak, już w 1970 roku «Labirynt» jest tytułem fotografii.  (zobacz stronę…)

Ćwierć wieku później w zapadłej za dolinami i szczytami górskimi wiosce alpejskiej «Labirynt» zawiśnie między bocznymi ścianami gotyckiego kościoła ocalałymi z pożogi francuskiej rewolucji.

Wreszcie nie tak dawno, bo w 2015 z tym samym tekstem i tytułem co w Repassage-u Cieślarowie wieszają «Labirynt» na pagórkach winnic pod  miasteczkiem Die. Elżbieta dokumentuje tą akcję krótkim filmikiem:Zobacz tą stronę 

1974 – «Camera obscura» –wykorzystano w niej zasadę optyczną zwaną „camera obscura” w Galerii Repassage i w czasie Repassage-u Miejskiego. Zaciemniając okna i pozostawiając w nich niewielkie otwory, dokonano projekcji obrazów ruchu ulicznego na wewnętrznych ścianach Galerii Repassage. W czasie akcji Repassage-u Miejskiego zbudowano kamerę o wymiarach 3 m x 3 m x 2,5 m  (zobacz stronę…)

1975 / 2009 – «Karuzela postaw» – Prace nad Karuzelą postaw podjęliśmy w reakcji na dokonywane przez krytyków arbitralne wybory artystów i oceny ich dzieł. Artysta i filozof zarazem Jan Stanisław Wojciechowski tak krótko przedstawia tą ważną dla nas pracę: « Karuzela postaw to próba ogarnięcia poprzez abstrakcyjny model wszystkich istniejących i wirtualnych postaw artystycznych.„ » (zobacz stronę…)

1975 luty – «Zbiór butów używanych» – Kolekcja stworzona z butów przyjaciół oddana została do dyspozycji publiczności w galerii Repassage. Każda para została opatrzona nazwiskiem i imieniem byłego użytkownika. W wyniku wymiany butów, metki zyskiwały nowe nazwiska osób wymieniających je. (zobacz stronę…).

1977 – «Dobrze Stańczyk» – Pantomima w trzech aktach. Zakwestionowanie rozsądku, zakwestionowanie niezbędności poczucia bezpieczeństw. (zobacz stronę…)

1978 luty – Cieślarowie wyjeżdżają z trójką dzieci do Francji na skutek utraty wszelkiego płatnego zatrudnienia i zakazu pracy w państwowych zakładach i instytucjach, który objął  ich obu od jesieni 1976 .

1979 07. 09. – «Trumna Malewicza»– interwencja w Centrum Georges Pompidou Akcja «Trumna Malewicza» była interwencją artystów z okazji otwarcia wystawy «Paryż – Moskwa». Dysydenci rosyjscy i intelektualiści francuscy wnieśli zbudowaną przez Cieślarów kopię «Trumny Malewicza» do Centrum Sztuki Georges Pompidou, Nieśli przed nią «Czarny kwadrat na białym tle», na którego odwrocie widniał tekst: «Tu spoczywa awangarda rosyjska zamordowana przez sowiecki socjalizm» /…:/ (zobacz stronę…)

19.07. do 4.08. 1980 – Pokój Olimpijski Interwencja przed Centrum Sztuki Georges Pompidou w Paryżu podczas Igrzysk Olimpijskich w Moskwie.

Dla poparcia Afganistanu odgrywamy pantomim przed Centrum Sztuki Georges Pompidou w Paryżu.

Osoby: ofiara – Elżbieta Cieślar, sprinter – Emil Cieślar, świadkowie
Ania i Stefan Cieślar.

Scena I – Chór Armii Radzieckiej śpiewa pieśń pt. „Pokój”.
Słychać salwy karabinowe. Biegacz w czerwonym dresie rusza do biegu. Równocześnie ofiara ubrana na czarno, z oczami zawiązanymi, stojąca przed transparentem „Prawa czśowieka dla Afganistanu”, pada na bruk. Scena powtarza się wielokrotnie.

Scena II – Cisza. Ofiara pozostaje w bezruchu, leżąc w kałuży krwi. Biegacz w koszulce ze sztandarem USA stojąc nad nią, myje ręce. Świadkowie rozdają ulotki.

1988 – «Schody pamięci» – (W zbiorach Muzeum Narodowemu w Krakowie) Artyści zwrócili  się do ludzi zaangażowanych w działalność podziemnej Solidarności, z prośbą o przekazanie śladów ich pamięci. Otrzymane przedmioty zatopili w przezroczystych kostkach z plastiku. Teksty przekazane przez ofiarodawców wydrukowali na plexiglasie. Stanowią one integralną część dzieła. Tekst artystów towarzyszący ankiecie: Ziemia przechowuje pamięć wszystkich procesów, które się na niej odbywały. Pamięç o lasach, które na niej dziko rosły, o liściu, który spadł w pewnej chwili, pamięć pożaru i nasienia, które z popiołu rodzi nowe życie. Wkopując się stopniowo w głąb możemy odkryć ślady tych dawnych wydarzeń./…/ (zobacz stronę…)

Od 1989 r Elżbieta i Emil Cieślar jeżdżą wielokrotnie do Polski.

1993 – Wystawa Galerii Repassage w najważniejszej w Polsce, państwowej galerii Zachęta była wyrazem uznania dla pracy dokonanej piętnaście lat wcześniej. Elżbieta i Emil prowadzili ją pięć lat (25.01.1793 – 30.06.1978) i w tym czasie przedstawili prace siedemdziesięciu kilku artystów polskich i europejskich i otworzyli 114 wystaw. Obszerny katalog opracowany był przez Marylę Sitkowską i wydany z tej okazji przez Zachętę (zobacz stronę…)

1994 / 1999 Emil i Elżbieta Cieńlar opuszczają Paryż by zamieszkać w malutkiej wiosce górskiej, Vallorcine położonej na wysokości 1350 m i mającą 254 dorosłych mieszkańców.

1994 – Emil i Elżbieta Cieślar wraz z przyjaciółmi zakładają stowarzyszenie Art et Montagne (Sztuka i Góry)(zobacz stronę…) w ramach którego nauczają rzeźby, realizują swe artystyczne projekty, organizują wystawy do dziś.

1997 – «Kim jesteś wobec Mont Blanc?» – współautor Hugue Seguda. Ośmiometrowa luneta w formie wydrążonego pnia modrzewia kieruje wzrok widza na szczyt tej góry… (zobacz stronę…)

1999 – Emil i Elżbieta Cieńlar przenoszą się do San Jeoire, wioski poołożonej 80 klm na północ od Chamonix i 20 klm na zachód od Genewy.

2009 – Emil i Elżbieta Cieńlar przenoszą się do Die, gdzie nadal działają w stowarzyszeniu Art et Montagne. Oboje realizują swe indywidualne artystyczne projekty; Emil prowadzi poszukiwania w dziedzinie światła i koloru. Elżbieta przeprowadza ankiety we Francji i w Polsce dotyczące wolności, zniewolenia, porządku i buntu.

2015  – Razem przedstawili społeczności miasta Die  wystawę «Art  / Social / Politique» –Do udziału zaprosili miejscowych artystów: Yann Crouhennec, Jeanne Van Monckhoven; Oto afisz:

2015  – Razem też w czasie święta winobrania rozpięli «Labirynt» na pagórkach winnic Die.

2018 – Na zebraniu Art et Montagne poświęconemu planom na rok 2018 przedstawili projekt p.t. W poszukiwaniu piękna w Die. Pierwsze przybliżenie to propozycja na budynek merostwa:

Drugie przybliżenie to interwencja lini prostych w architekturę średniowiecznych uliczek. To zamiar upamiętnienia  we Francji myśli ś.p. Oskara Hansena.