Elżbieta Cieślar – jej historia
Elżbieta Cieślar, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, rzeźbiarka, performerka, projektantka form przemysłowych, scenograf TVP, autorka filmów o sztuce, szeregu tekstów o roli sztuki w życiu społecznym, była dyrektorką Galerii Repassage w Warszawie (1973 – 1975) (zobacz stronę)
1961 – Kończy swe studia na ASP – Warszawa w pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza i otrzymuje dyplom z wyróżnieniem.
Po studiach pracuje w tandemie z Emilem Cieślarem.
«Elżbieta i Emil Cieślar – prace wspólne» (zobacz stronę…)
1963 – współzałożycielka Stowarzyszenia Projektantów Wzornictwa Przemysłowego. Jest autorką wielu projektów dla przemysłu, między innymi współautorką z Andrzejem Wróblewski projektu pierwszego polskiego skutera Osa.
1968 – pierwsza wystawa tandemu Cieślarów «Punkty» ma miejsce w Galerii Foksal. Informacje o niej są na stronie. (zobacz stronę…)
1973 / 1978 – Wraz z Emilem Cieślarem prowadzi Galerię Repassage. (zobacz stronę…)
1976 – W lecie, po wypadkach Radomskich, zostaje zwolniona z Teatru w Płocku, pozbawiona zamówień na scenografię dla TV i projektów desgn-u pochodzących z państwowego przemysłu.
1978 – luty – Wyjeżdża wraz z rodziną do Francji na skutek zakazu pracy dla niej i męża w instytucjach podległych państwu .
______________________________________________________________________________________
1979 / 1994 – w tandemie z Emilem Cieślarem realizuje w Paryżu szereg performensów i artystycznych projektów publicznych które przedstawione są na stronie«Elżbieta i Emil Cieślar – prace wspólne» (zobacz stronę…)
1980 – październik – Również z mężem i francuskimi przyjaciółmi jest w współzałożycielką Paryskiego Komitetu Solidarności z Solidarnością w którym działa aż do 1989 r jeżdżąc wielokrotnie do Polski w celu utrzymania ścisłych kontaktów Paryskiego Komitetu Solidarności z polskim podziemiem związku Solidarność.
1984 / 1986 – Rzeźbi «Karuzelę sióstr», zbiór siedmiu rzeźb – siedzisk (zobacz stronę)
1988 – «Przebywać samemu z sobą» rzeźba interaktyna zrealizowana w Centrum rzeźby w Orońsku. Praca ta jest początkiem całego cyklu performensów, instalacji i rzeźb które realizuje po przeniesieniu się z mężem do alpejskie wioski Vallorcin od 1994r. (zobacz stronę…)
1990 – Karuzela postaw „Ty, tutaj, dzisiaj” wystawa zbiorowa Magowie i Mistycy – CSW Zamek Ujazdowski. (zobacz stronę…)
1993 / 1995 – W ramach pracy w Centrum Sztuki Zamek Ujazdowski i stowarzyszenia «Ślad »realizuje w Polsce 12 filmów o sztuce artystów współczesnych (P. Kurka, S. Gierowski, J. Modzelewski, K. Bednarski, J. Jarnuszkiewicz,… zobacz na witrynie MSN Warszawa https://artmuseum.pl/pl/filmoteka/artysci/elzbieta-cieslar)
1994 – Przenosi się z paryskiego przedmieścia Epinay sur Seine do Vallorcine, (1350 m malutkiej wioski alpejskiej w sąsiedztwie Chamonix). Z poznanymi sąsiadami i Emilem, który do niej dołącza, zakłada stowarzyszenie Art et Montagne (Sztuka i góry). Do dziś w ramach tego stowarzyszenia oboje nauczają rzeźby i realizują swe artystyczne prace i akcje.
1994 / 2002 – Cykl dziewięciu rzeźb interaktywnych i performensów prezentowanych publicznie w Chamonix, Mantes la Jolie i wystawione w Centum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie – 2003 :
1994 – «Kamionna dróżka» – performens (zobacz stronę…)
1995 – «Obserwatorium» (zobacz stronę…)
1995 –«A może stać się drzewem» (zobacz stronę…)
1996 – «Drzwi» (zobacz stronę…)
1997 – «Skóra» (zobacz stronę…)
1998 – «Stojąca» (zobacz stronę…)
1998 – « Lea Grosz » (zobacz stron)
1999 – Elżbieta i Emil przenoszą się z przygranicznej wsi Valloecine (1350 m n.p.m. ) do Saint Jeoire, miasteczka położonego tylko 480 m n.p.m. – 80 kl na północ od Chamonix – 20 kl na zachód od Genewy.
2000 – «Na czworakach» (zobacz stronę…)
2001 – «Człowiek / zwierzę» (zobacz stronę…)
2001 – «Z lotu ptaka» (zobacz stronę…)
2003 – Elżbieta przedstawia w Teatrze Academia w Warszawie wystawę «Wolność! Bez odpowiedzialności?! Tak!? Nie?» do udziału w której zaprasza 20 polskich artystów. W tym samym roku wystawa ta jest zaproszona do Francji przez Festiwal Est – Ouest z siedzibą w Die – Francja. Dzięki subwencji ambasady Francjim Polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i MK i DN w ramach Stoważyszenia Ślad wydaje polsko-francuski katalog wystawy. (zobacz stronę…)
2003 / 2007 – Dzięki subwencji MK i DN realizuje witrynę internetową prezentującą odpowiedzi 40 artystów na jej pytania o wolność.
2008 – «Przechadzka z Hannah Arendt» – cykl siedmiu fotomontaży. (zobacz stronę…)
2009 – wrzesień – Poszukując ponownie łagodniejszego klimatu Elżbieta i Emil przenoszą się do Die gdzie mieszkają do dziś.
2010 / 2016 – Ankieta artystyczna «Przestrzeń wolności i niewoli» objęła we Francji mieszkańców Drôme, kilkunastu Paryżan i w Polsce mieszkańców mazowieckich wiosek z moich rodzinnych stron oraz świadectwa działaczy Solidarności których poznałam w czasie Stanu Wojennego w Warszawie. – link (zobacz stronę…)
2012 / 2014 –Realizacja dwu video «Pod prąd rzeki Drôme» – przebieg spotkań nad rzeką z ankietowaną publicznością przedstawione jest na tych filmach.
2014 / 20 – «Motyl wolności» – Rzeźba interaktywna : słup z prętami z pleksiglasu i stopniem dla odważnych by wspiąć się i spojrzeć w dal (zobacz stronę).
2016 11.06 do 01. 09. – Wystawa w galerii Pola Magnetyczne w Warszawie « Ja – Inny – Inni – To »
2017 – «Drogi wolności i zniewolenia» – Moje rozważania przedstawiają szereg wypowiedzi ankietowanych i wynikającą z nich moją refleksję. (zobacz stronę…)
2010 / 2018 – Wszystkie prace na temat wolności znajdują się na stronie: Elżbieta Cieślar 2010 – 2018. (zobacz stronę…)
(Wyjątek stanowią: wystawa «Wolność! Bez odpowiedzialności?! Tak!? Nie?» i witryna internetowa pod tym samym tytułem przedstawione powyżej w datach 2003 i 2003/2007)
____________________________________________________________________________________
Załączam ADRES wersji mojej polskiej strony na dawnej witrynie stowarzyszenia Art et Montagne. Znajdują się na niej wszystkie 289 odpowiedzi zebrane w ramach ankiety p.t.«Przestrzeń wolności i niewoli» http://artsetmontagnes.fr/nouvellepage.html
SUR LE MÊME THÈME NA TEN SAM TEMAT
Laisser un commentaire